هدایتهای حضرت مهدی(عج) (2) / ابولقاسم تجری گلستانی
چکیده
در مقالهى پیشین، براى وجود نازنین حضرت مهدى)عجّلاللّهتعالىفرجهالشّریف(، در روى زمین، دو اثر تکوینى و تشریعى بر شمردیم. اثر تشریعى، همان هدایتهاى حضرت است که بر پنج گونه است:
1- رهنمودهاى حضرت در مسائل اخلاقى فردى یا اجتماعى؛
2- رهنمودهاى حضرت در شبهات معرفتى و اعتقادى یا احکام شرعى؛
3- احکام ولایى یا قضایى امام در اختلافات بین مردم و رهنمودهاى آن حضرت در موضوعات خازحى؛
4- دعاهایى که حضرت، همواره، بویژه در شبهاى قدر و هنگام عرضهى اَعمال مردم بر آن حضرت، براى افراد خاص یا عموم شیعه یا عموم مردم مىکند.
5- اظهار برائت آن حضرت از برنامه یا گروه و یا اشخاص خاصّ که باعث رسوایى آنان و آشنایى مردم با هدایت یافتگان و گمراهان مىشود.
اسن هدایتها، در سه دوره است:
الف( از تولد تا پایان غیبت صغرى؛ ب( دوران غیبت کبرى ج( دوران ظهور
در مقالهى گذشته، به چهار نمونه از این هدایتها اشاره شد. اینک به نمونههاى دیگر اشاره مىکنیم.
11ـ عَن اَبى عبدِاللّه(ع) قالَ:
اِذا قامَ قائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ حَکَمَ بَینَ النّاسِ بِحُکمِ داوُد لایَحتاجُ اِلى بَیِّنَةٍ، یُلهِمُهُ اللّهُ تَعالى فَیَحکُمُ بِعِلمِهِ وَیُخبِرُ کُلَّ قَومٍ بِما استَبطَنوهُ، وَیَعرِفَ وَلِیَّهُ مِنْ عَدُوّهِ بِالتِّوَسّمِ، قالَ اللّهُ سُبحانَه اِنّ فى ذالِکَ لاَیاتٍ لِلمُتَوَسّمینَ وَاِنَّها لِسَبیلٍ مُقیمٍ.(13)
امام صادق(ع) فرمود: هرگاه قائم آل محمد قیام کند، میان مردم به حکم داود حکم مىکند و در حکمش نیاز به بینه و گواه ندارد. خداوند بزرگ به او الهام مىکند، پس به علم خود حکم مىکند.
و هر قومى را به آن چه پنهان کردهاند آگاه مىکند. دوست خود را از دشمن با توسّم مىشناسد (یعنى بافر است و نگاه از سیما تشخیص مىدهد). این است که خداى سبحان فرمود «اِنّ فى ذالِکَ لاَیاتٍ للمُتَوَسِّمینَ».
سیره قضایی حضرت مهدی (عج) / حجت الاسلام و المسلمین دکتر حبیب الله طاهری
اشاره:
با بررسى و دقت در روایات حکومت جهانى امام مهدى(ع) در زمینه پیشرفت مسایل اقتصادى، فرهنگى و... در مىیابیم که با کاسته شدن از جرم و جنایت و با پیشرفت علوم و فنون دستگاه قضایى آخرین معصوم الهى از توانایى و قدرت فراوانى برخوردار است.
این نوشتار جلوهاى از سیره قضایى آخرین حجت الهى را بیان مىکند. در این مقاله تلاش شده است؛ ترسیم چشمانداز آن حکومت، چراغى فراروى امروز افروخته گردد.
صدوق و حکمت آزمایش الهى
صدوق (ره)، در خبر 35 روایتى از مفضل بن عمر به نقل از امام صادق،علیهالسّلام، در آزمایش الهى ذکر مىکند(30) و بعد از آن هم خبرى از عبدالرحمن بن سیایة به نقل از امام ذکر مىکند که فرمود:»چگونه خواهید بود آن گاه که بى امام و رهبر و دانش بمانید و از یکدیگر بیزارى بجویید، آن زمان که آزمایش و ممتاز شوید و غربال گردید«.(31)
نجاشى در رجال فرموده است: شیخ کلینى (ره) در مدت زمان بیست سال، کتاب بزرگ و ارزشمند »کافى« را تدوین و در سال 329 در بغداد دارفانى را وداع نموده است. البته نجاشى بیان نکرده است آن بیست سالى که کلینى (ره) صرف تدوین »کافى« نموده(1) است، از چه زمانى شروع و در چه زمانى پایان یافته است. چنین برمى آید که زمان تدوین »کافى«بین 300 تا 320 ؛ یعنى، در حدود چهل سال بعد از آغاز غیبت صغرى بوده است.
کلینى(ره) در کتاب خود، هشت باب در بیست صفحه را به حضرت حجت (عج) اختصاص داده است که دو باب از آن، درباره بحث غیبت حضرت - البته بدون عنوان علت غیبت است.
باب اول، بابى نادر درباره»غیبت« و شامل سه خبر است که هیچ کدام بیانگر علت غیبت نیست.
باب دوم، شامل سى حدیث است.
یکی از عوامل بسیار مهم و اساسی در زمینه‌ی تحکیم خانواده ، تدبیر در حسن سلوک با همسر است. این مفهوم از مفاهیم پیچیده‌ای است که چندین مفهوم دیگر در تشکّل ساختار آن نقش‌آفرینی می‌کنند.
تمایلات جنسی افراد، در زمان مخصوصی بروز می کند و گاهی بر اثر نبودن تربیتهای صحیح و فراهم بودن وسائل ارضاء غریزه جنسی، جوان در لب پرتگاه قرار می گیرد و آنچه نباید بشود، رخ می دهد.
بهترین وسیله برای حفظ عفت عمومی ازدواج است.اسلام نیز به حکم فطرت، زن و مرد را موظف دانسته که در شرایط مخصوصی ازدواج کنند و سخنانی در این باره به عنوانهای مختلف گفته که اینک برخی از آنها ذیلا ترجمه می شود:
