خسته و گرسنه از محل کار به خانه بر می‌گردد، بی رمق است و حوصله هیچ کاری را ندارد اما فرزندش از او می‌خواهد که با هم بازی کنند! به گوشه مبل تکیه می‌دهد و فکر می‌کند که باید وقتی هم برای فرزندش داشته باشد؛ پس با چشمان خواب آلود و بی حوصله فقط او را همراهی می‌کند!
وقت گذاشتن یعنی چه؟
حتماً شما تا به حال از زبان کارشناسان بسیاری وقت گذاشتن برای کودک را شنیده‌اید، اما بسیاری پدر و مادرها معنی درست این جملات را نمی‌دانند و گمان می‌کنند همین که در کنار کودک باشند کافیست. در واقع وقت گذاشتن برای کودک به معنی چگونه وقت گذراندن با اوست، نه به این معنی که فقط در کنارش باشید. بسیاری از والدین عقیده دارند فعالیت‌هایی مانند: بازی کردن با یک اسباب بازی آموزشی یا نکته جدیدی به او یاد دادن باعث رشد فرزندشان می‌شود. پس هر وقت احساس گناه کنند که زمان کافی به فرزندشان اختصاص نداده‌اند یکی از این کارها را انتخاب می‌نمایند و این که فرزندشان به آن علاقه داشته باشد یا نه مهم نیست. حتی سعی می‌کنند بازی را زودتر تمام و سراغ کارهای مهم تر بروند. برای بچه‌ها و همین طور والدین لازم است که برخی اوقات فقط با هم خوش بگذرانند. شما پدر و مادرهای بچه‌هایتان هستید نه معلم سرخانه آن‌ها. گذران وقت ربطی به آنچه با فرزندتان انجام می‌دهید ندارد. گذران وقت از روی حالت ذهنی شما تعریف می‌شود نه از روی مجموعه فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید. گذران وقت هنگامی است که شما واقعاً با فرزندتان سرگرم می‌شوید.
تمرکز کنید
زمانی که با کودکتان می‌گذرانید به یاد داشته باشید که باید تمام ذهنتان را به با او بودن متمرکز کنید و جز خوش گذراندن به چیز دیگری فکر نکنید. وقتی کار دیگری انجام می‌دهید، مثل شام پختن، کارهای بانکی، کارهایی که از اداره به خانه آورده‌اید، تعمیر شیر آب یا کارهای خواهر یا برادر کوچک‌تر، نمی‌توانید توجه کاملی را به کودک معطوف کنید.
اما خیلی طبیعی و کاملاً درست است که وقتی با فرزندتان در چنین شرایطی قرار می‌گیرید توجهتان را بین فرزند و کاری که انجام می‌دهید تقسیم کنید. ولی اگر رابطه با فرزندان همیشه در همین حالت باشد پدر یا مادر خوبی نیستید. حتماً باید زمان‌هایی را با فرزندتان بگذرانید که واقعاً بر همان کاری که دو نفری در حال انجامش هستید تمرکز داشته باشید نه این که همراه با کار دیگری مثل روزنامه خواندن یا تماشای تلویزیون او را همراهی کنید.
دست به کار شوید
برای یک شب خاص برنامه ریزی کنید، دقت نمایید برنامه ریزیتان را طوری تنظیم کنید که فرزندتان کانون توجه شما باشد. البته این زمان باید وقتی باشد که شما فرصت و حوصله رابطه برقرار کردن را داشته باشید. یادتان نرود فرزندتان باید در کانون توجه شما باشد؛ پس اگر او تمایلی به بیرون رفتن ندارد یا احساس خستگی می‌کند اصرار نکنید و برنامه را برای وقت دیگری بگذارید.
خوب است وقتی که برای کار یا خرید بیرون می‌روید فرزندتان را همراه ببرید؛ اما در این مواقع نمی‌توانید تمام توجهتان را به او بدهید. وقتی در فروشگاهی دنبال خرید هستید سخت است که وقتتان را با فرزندتان بگذرانید. درست است که می‌توانید این کارها را آهسته‌تر انجام دهید و آن را با گشت و گذار همراه کنید اما این مورد توجه بودن فرزندتان نیست.
بچه‌ها کاملاً متوجه رفتارهای بزرگ‌ترها می‌شوند. هنگامی که برای فرزندتان کتاب می‌خوانید باید کمی شور، شوق و احساس به کلام و رفتارتان اضافه کنید، حتی اگر آن داستان را صد بار برایش خوانده‌اید.
هنگامی که فرزندتان راجع به موضوعی با شما حرف می‌زند کاملاً دقت نمایید و وانمود به علاقه مندی نکنید. وقتی آخر شب او را می‌بینید سوالات واقعی بپرسید نه سوالات سطحی. با سوالات سطحی فقط جواب‌های سطحی می‌شنوید.
بهتر است علایق و احساسات کودکتان را به خوبی بشناسید و با او درباره علاقه‌اش صحبت نمایید؛ سوال کنید چه چیزهایی را دوست دارد. این گونه کم کم رابطه دوستانه بین شما مستحکم‌تر می‌شود. صحبت کردن با فرزندتان وی را به سمت شما می‌کشاند و در آینده می‌توانید رابطه (فرزند- والدین) خوبی داشته باشید.
مطمئنم اگر مجموع زمانی را که واقعاً هر روز با فرزندتان می‌گذرانید حساب کنید نه زمانی که هر دوی شما اتفاقاً در یک زمان در یک محل حضور دارید بلکه زمانی که با هم حرف می‌زنید یا با هم کاری انجام می‌دهید متعجب می‌شوید چه قدر کم با هم وقت می‌گذرانید. باید دانست چقدر وقت گذراندن با فرزند کافی است؟ هیچ دقیقه یا ساعت جادویی نمی‌تواند آن را مشخص کند. به یاد داشته باشید هر چه بیشتر با فرزندتان وقت بگذرانید بیشتر به نفع او است.
بگذارید باز هم تکرار کنم که گذراندن وقت با کودک یعنی زمانی را که با فرزندتان می‌گذرانید کاملاً متعلق به وی است.
نتیجه گیری
در نهایت، بهتر است یک ساعت را صادقانه با فرزندتان بگذرانید تا اینکه دو ساعت با او باشید در حالی که ذهنتان جای دیگری است. دو راه برای افزایش مقدار زمانی که واقعاً با فرزندتان می‌گذرانید وجود دارد: اگر برایتان مقدور می باشد وقت بیشتری با او بگذرانید و اگر برایتان امکان ندارد به خاطر شغل یا سایر الزام‌ها سعی کنید حضورتان را زمانی که با هم هستید افزایش دهید.
اخذ: تبیان
