محتوای آموزشی یکی از بنیان های اساسی سیستم های آموزشی نوین و یکی از دستاوردهای مهم فناوری الکترونیک می باشد. محتوای آموزشی که با متن ها و تصاویر ساده بر روی لوح های فشرده آغاز گشت، امروز به مرحله مهمی از حیات و تکامل خود رسیده است. از آنجایی که کار اصلی آموزش را در روش های از راه دور و دانشجو- محور، محتوای آموزش به دوش می کشد، دقت در طراحی و تولید محتوای آموزشی امری اجتناب ناپذیر است و هرگونه حساسیت و وسواس در تولید آن کاملا توجیه شده و بحق است.
با این همه برای کسانی که آموزش الکترونیکی را به لحاظ ارائه در بستر اینترنت و رایانه خود به خود امری شفا بخش می دانند، سهل انگاری هایی در طراحی این ابزار مهم یادگیری مشاهده می شود، در حالی که هرگونه سهل انگاری در این بخش تاثیر بسزایی در میزان فراگیری و آموزش خواهد گذاشت و باید در تولید این گونه درس افزارها نهایت در این مقاله به تعریف، بیان استانداردها، جایگاه محتوای آموزشی در یادگیری و نکاتی که باید در طراحی هرگونه درس افزاری دقت کرد، اشاره شده است.
محتوای آموزشی به مجموعه ای از عکس ها، متن ها، و انیمیشن های صوتی و تصویری گفته می شود که به کمک تکنولوژی رایانه ای پدید آمده تا یک مبحث درسی را آموزش دهد. این محتواهای آموزشی توسط مدرسان این دروس و متخصصین رایانه ایجاد می شود و برای اجرا و یادگیری در اختیار متعلمین قرار می گیرد.
با همین تعریف اولیه مشخص است که در این شیوه تنظیم و تدریس مطالب درسی از دو روش آموزشهای بصری و شنیداری به خوبی استفاده می شود.
بهتر است که در همین جا این توضیح را بدهیم که افراد مختلف به سه روش عمده یاد می گیرند:
روش شنیداری؛ روش بصری؛ روش جنبشی؛ و مطالعت نشان می دهد اگر در تدریس مباحث آموزشی از ترکیبی از این سه روش استفاده گردد، نزدیک به سه چهارم دانش پژوهان می توانند درس را به خوبی بیاموزند. یک چهارم باقی مانده بر روی یکی از سه روش به شدت تاکید می ورزند و می بایست با بکار گیری یکی از آنها آموزش یابند. بنابراین می توان با اطمینان گفت که اگر بتوان در آموزش، از دو روش شنیداری و بصری آموزش را با کیفیت بسیار خوب بهره ببریم می توانیم اغلب متعلمان را تحت پوشش آموزش مناسب قرار دهیم.
مسلم است که استفاده از نرم افزارهای رایانه ای در تنظیم و تدریس دروس با توجه به گستردگی، امکانات و قابلیت هایی که دارند ما را با در اجرای این دو شیوه آموزش بسیار توانمند می سازند. استفاده از افکت های رایانه ای و قابلیت های چند رسانه ای آن می تواند در تنظیم مطالب درسی و شیوه ارائه بسیار غنی سازد.
امکانات تولید محتوای آموزشی قابل مقایسه با امکانات موجود در کلاس های آموزش(کتاب ها، گچ، تخته و ...) و قابل مقایسه نیست.
یکی از دلایل در صحت نظریه استفاده از آموزش های تلفیفی نیز از همین جا می توان پی برد چرا که در آموزش های الکترونیکی تمی توان شیوه آموزشی جنبشی را پیاده سازی کرد. همچنین تعامل مستقیم میان دانشجو و استاد را نمی توان در فرآیند آموزش حذف کرد.
همچنین این ابزار آموزش ما را در دستیابی به آموزش فعال نیز بسیار توانمند می سازد زیرا که در این مورد سعی بر آن است که به تعداد دانش جویان راه برای آموزش فراهم آید تا هر یک بتوانند از شیوه موثر خود بیاموزند. همانطور که گفته شد مدل آموزش مجازی روشی دانش پژوه محور می باشد و به تعداد دانش جویان راه برای آموزش وجود دارد و این بیشتر از همه به خاطر تعاملی تر بودن آن است.
اخذ: تبیان
