معمولا هدایایی که کودکان در سالهای اول تولد دریافت می کنند، بیش از اینکه برای کودکان لذت بخش باشد، برای والدین آنها لذت بخش و خوشحال کننده است. چرا که اغلب کودکان زیر سه سال، درک مشخصی نسبت به دریافت هدیه ندارند. اغلب کودکان در سن 3 سالگی به بعد نسبت به جشن تولد و فرا رسیدن اعیاد و دریافت هدیه از اطرافیان، عکس العمل نشان می دهند و برای رسیدن این زمانهای خاص، روزشماری می کنند. اما کودک یک یا دو ساله، چون تصور ذهنی مشخصی از مناسبتی خاص برای دریافت هدیه در ذهن ندارد، این حالت که آرزوی رسیدن این زمانها را داشته باشد، در او وجود ندارد. اما کودک 3 ساله و یا بزرگتر، به درک نسبتا مشخصی از این موضوع دست یافته است و در صورت قرارگرفتن در چنین موقعیت هایی،  با حال و هوای خاصی مواجه می شوند.

اما نکته قابل توجه این است که به راستی هدیه دادن به کودک چه تاثیری را بر او می گذارد؟ شاید دانستن این نکته برای برخی شگفت انگیز باشد که بدانید که کودکان ارتباط جالبی را میان هدیه ای که دریافت کرده اند و شخصی که آن هدیه را به انها داده است، برقرار می کنند و شباهتی را میان این دو می بینند. اگر والدین مخاطب این نوشتار باشند احتمالا این موضوع را بهتر درک می کنند چرا که احتمالا عکس العمل فرزندان خود را در چنین مواقعی به خاطر دارند. مواقعی که مشاهده شده که کودکان حتی بعد از گذشت مدتها، هنوز فراموش نکرده اند که چه کسی به انها چه هدیه ای را داده است و بعد از گذشت مدتها، هنوز از آن هدیه صحبت می کنند به گونه ای که گویا همین دیروز این اتفاق را تجربه کرده اند. عکس این موضوع نیز صادق است. یعنی اگر هدیه ای را در گوشه ی کمد خود بیندازند و آنرا از یاد برده باشند، اهدا کننده آنرا هم از یاد برده اند.

در رابطه با هدیه دادن به کودکان، مسئله محبت و عشق بسیار مهم است. یعنی به این واسطه می توان دریایی از محبت را به قلب کوچک کودکان جاری کرد. آنچه مشخص است اینکه قطعا وقتی کودک هدیه را از شخص خاصی دریافت می کند، این موضوع در ذهن او حک می شود هرچند که آن هدیه از ارزش مادی کمی هم برخوردار باشد و گه گاه نیز دیده شده که هدیه ای گران قیمت به طور غیر مستقیم به کودک داده می شود هیچگاه ان اثر محبت امیز را میان کودک و شخص اهدا کننده ایجاد نمی کند. پس این نکته مهم است که به هنگام دادن هدیه، خود را به کودک نشان دهید تا بداند چه کسی به او هدیه داده است.

 

 

 هدیه دادن به کودکان فرصتی مغتنم و مناسب است تا به این واسطه بتوان در برخی از مواقع به اموزش نکات تربیتی و اخلاقی به کودکان پرداخت. مثلا اوقاتی که می توان از هدیه به عنوان دادن پاداشی به کودک استفاده کرد. مثل اوقاتی که به کودک وعده می دهیم که در ازای انجام عملی خاص به او هدیه ای بدهیم. در این شرایط به کودک در ازای کاری که انجام داده هدیه داده می شود، و این هدیه موجب می شود تا نسبت به انجام آن کار تشویق شود و این تشویق موجب می شود تا یاد بگیرد کارهایی را انجام دهد که والدین برای او لازم می دانند. اشتباه نکنید. این اقدام به معنای شرطی کردن کودک نیست. چرا که بسیاری از افراد تصور می کنند که اگر کودک را برای انجام کاری به دادن هدیه وعده دهند، در واقع او را برای انجام برخی از امور، شرطی کرده اند.

 

این روش به این معناست که برای انجام برخی از کارها که انجام آن برای کودک سخت است، هدیه قائل شوید تا زمانی که کودک به انجام آن عادت کنید. سپس به طور تدریجی بین دادن هدیه ها فاصله ایجاد کنید و بیشتر بر روی موارد مورد پسند در جامعه تاکید کنید.

 مثلا بگوئید:" حالا خوب شد. دیدی! دیگر از اینکه خودت تنها در اتاقت بخوابی نمی ترسی، آفرین عزیز دلم. حالا دیگر خودت به تنهایی این کار را انجام می دهی. همه بچه های خوب شبها در اتاقشان تنها می خوابند."

 

 

به طور کلی هدیه دادن به کودکان از موضوعیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است و محبتی که از این طریق به وجود کودک وارد می شود با بسیاری از چیزها قابل قیاس نیست. پس به این موضوع توجه خاص داشته باشید و البته از طرفی مراقب باشید تا حد و مرز این مسئله رعایت شود که قطعا افراط در این عمل نیز به نفع کودکان نخواهد بود.

تعطیلات نوروز نزدیک است. می توان با دادن عیدی به کودکان انها را شاد کرد. مهم نیست که این عیدی چقدر ارزش مادی داشته باشد مهم ارزش معنوی عظیمی است که این عمل بر روح لطیف کودکان باقی می گذارد. بدانید که شاد کردن دل کودکان طبق فرمایش پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) ثوابی عظیم دارد.

اخذ: تبیان