موریس دو کبری
مورخ اروپایی در مورد کسانی که به عزاداری امام حسین پس از قرن ها خرده می گیرند، می گوید:
«اگر تاریخ نویسان ما حقیقت ِ روزِ عاشورا را درک می کردند، این عزاداری را غیر عادی نمی پنداشتند. پیروان حسین (ع) به واسطه عزاداری به امام می دانند که زبونی و پستی و زیر دستی و استعمار و استثمار را نباید قبول کنند؛ زیرا شعار امام و پیشوای آنان تن ندادن به ظلم و ستم بود. حسین در راه شرف و ناموس و مردم و بزرگی مقام و مرتبه اسلام از جان و مال و فرزند گذشت و زیر بار استعمار و ماجراجویی های یزید نرفت . پس بیایید ما هم شیوه او را سرمشق خود قرار داده و از ظلم یزیدیان ، بیگانگان خلاصی یافته و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح دهیم ، و این است خلاصه تعالیم اسلام . ملتی که از گهواره تا گور تعلیماتش چنین است ، پیداست دارای چه مقام و مرتبتی خواهد بود چنین ملتی دارای هر گونه شرف و افتخار هست چون همه سرباز حقیقت و عزت و شرافت اند».
درس آزادی به دنیا داد رفتار حسین
بذر همت در جهان افشاند افکار حسین
حق و باطل را به خون خویش کرد از هم جدا
آری آری تا ابد بر جاست آثار حسین
گر نداری دین به عالم لااقل آزاده باش
این کلام نغز می باشد ز گفتار حسین
«فضل الله صلواتی »
بولس سلامه
بولس سلامه حقوق دان و نویسنده مسیحی بیروتی می گوید:
«شب هایی که بیدار بودم و با درد و رنج می گذراندم و افکار و تخیلاتم مرا به یاد گذشتگان کشاند و در تاریخ گذشته دو شهید بزرگ امام علی (ع) و سپس امام حسین را به یاد من آورد، یک بار به مدت طولانی در علاقه به آن دو بزرگوار گریستم ، سپس شعر علی و حسین سروده ام ».
