امیرالمؤمنین على علیه السلام مى فرماید:

قرآن ؛ آن نور مطلق است که غروب و افول بر آن راه ندارد، چراغ روشنى است که به خموشى نگراید، دریاى ژرف و پهناورى است که عمق و ساحل آن پیدا نیست ، راه راست و مستقیمى است که رهروانش هرگز گمراه نگردند، پرتو تابانى است که ظلمت و تاریکى به آن راه ندارد فیصل دهنده اى است که دلائل آن سست نخواهد بود، بیان واضحى است که اصول و دلایل آن تاثیرپذیر نیست ، داروى شفابخشى است که با همراه داشتن و عمل کردن به آن از امراض و بیماری ها ترسى نیست ، مایه عزت و سربلندى است که یاران آن هرگز خوار و مغلوب نخواهند شد و حقیقتى است که طرفدارانش بى یار و یاور نخواهند بود.

قرآن ؛ گنجینه ایمان و منبع آن است ، دریاى علوم و سرچشمه دانش است ، پایگاه و بوستان عدالت و دادگسترى است .

قرآن ؛ دریایى است که آبکشان نتوانند آب آن را تمام کنند، چشمه هایى است که آبش تیره و آلوده و آبشخوار آن در اثر تراکم و کثرت واردین ، تنگ نخواهد گردید، منازلى است که راه هاى آن صاف و رهروانش گمراه نشوند.

قرآن ؛ نشانه ها و علائم روشنى است که عابرین از آن غفلت نورزند، قله هاى بلندى است که قصد کنندگانش نتوانند از آن بگذرند.

قرآن ؛ کتابى است که خداوند آن را سیراب کننده تشنگان علم و بهار دل هاى فقها و دانشمندان و نیکان و صالحان قرار داده است .

قرآن ؛ دوایى است که با آن دردى نیست ، نور و روشنایى است که هرگز به ظلمت و تاریکى نمى گراید، ریسمانى است که دستگیره آن محکم و ناگسستنى مى باشد و پناهگاه محکم و بلندى است که دست یغماگران و چپاول گران به آن راه ندارد و براى دوستدارانش عزت و به پناهندگانش پناهگاه ایمنى بخش است و براى پیروانش وسیله هدایت و رستگارى و براى تمسک کنندگانش وسیله عذرخواهى است .

قرآن ؛ دلیل محکم و استوارى است براى استدلال کنندگان ، گواه حق و زنده اى است براى کسى که در خصومت ها به آن چنگ زند. وسیله پیروزى است براى اجتماع کنندگانش . حاملانش را به سوى سعادت مى برد و عاملانش را به مقام عالى اوج مى دهد.

قرآن ؛ علائم و راهنمایی هایى است براى متفکرین ، سپرى است براى طالبان سلاح ، علم و دانشى است براى کسى که آن را در مغز خود جاى دهد، حدیث درستى است براى کسى که در میان مردم حکومت و قضاوت نماید.¹

و نیز حضرت على علیه السلام فرمود: به کتاب خدا توجه کنید زیرا قرآن ریسمانى است محکم ، نورى است آشکار، درمان نافع و نوشابه اى است که عطش را ریشه کن مى سازد.

قرآن ، تکیه گاهى است محکم ، نجات گرى است مطمئن . کج نمى شود تا نیاز به اصلاح داشته باشد. منحرف نمى شود تا نیاز به درستکارى پیدا کند. زیاد خواندن و زیاد گوش دادن به آن ، آن را کهنه نمى کند. هرکس از روى قرآن سخن گفت راست مى گوید و هرکس به قرآن عمل کرد پیروز است .

1- نهج البلاغه ، خطبه 189.