داشتن هوش هیجانی بالا یکی از ویژگیهای بارز افرادی است که در زندگی خود موفق هستند و می توانند تاثیرات مثبت و به سزایی بر دیگران داشته باشند . خویشتنداری یکی از مشخصات بارز چنین افرادی است . بسیاری از افراد اسیر و تسلیم محض امیال گذرای خود هستند و با اینکه ممکن است بدانند با ارضاء این امیال در دراز مدت به خود و دیگران آسیب می زنند ، از روی عادت و نه از روی اراده رفتار می کنند و سپس دچار عذاب وجدان شده و احساس گناه به آنها دست می دهد . ایستادگی در برابر میل و هوس ، ریشه همه مقاومتهای احساسی برای کنترل نفس است
در حوزه هیجانات به کسی که قادر به رهبری هیجانها و امیال گذرا و به تاخیر انداختن بروز هیجانها و تسلط بر نفس است ، خویشتندار گفته می شود.
از بعد رفتاری فرد خویشتندار کسی است که توانایی تعدیل و کنترل اعمال خود به گونه‌ای متناسب با شرایط مکانی و زمانی را داشته باشد و بتواند با عادتهای مخرب خود مقابله کند و آنها را تغییر دهد و نیز خواسته های خود را به تاخیر بیندازد .
به ویژه وقتی فرد در یک چالش قرار دارد و درگیر یک یا چند هیجان است ، ممکن است آگاهانه یا از روی نا آگاهی برای فرار از این شرایط نا خوشایند به ارضاء امیال گذرا و زودگذر خود بپردازد و تسلیم عادتهای زیانبار خود شود .
محور برای یک زن و اصل برای او مدیریت زندگی و فرزند است. یعنی هر شغل و کاری که دارد باید در حاشیه جریان انسان سازی او باشد تا بتواند در کانون زندگی انسان تربیت کند و بشر بسازد.
امام جمعه شهر مقدس مشهد درجریان سخنرانی برای جمعی از بانوان مشهد در ایام فاطمیه به شرح کلام حضرت زهرا سلام الله علیها در تبیین بهترین زنان پرداخت.
آیت الله سید احمد علم الهدی، با طرح این سئوال پیامبر اکرم (ص)که بهترین زن ها کدام زن است واین سخن حضرت زهرا (س)که در پاسخ فرمودند: زنی که ملازم کانون زندگی باشد نه او مردی را ببیند و نه مردی او را؛ گفت: این فرمایش را هر کسی می بیند گمان می کند حضرت فرموده اند زنان باید بروند خانه نشین شوند و برخی طرفداران تفکر تحجر به همین روایت استناد می کنند در حالی که منظور حضرت این نیست.
یکی از مراحل مهم دوران نوجوانی، بلوغ، نحوه برخورد با آن و پذیرش آن است. پدر و مادرها وظیفه دارند قبل از بلوغ فرزندشان، به او در مورد این مرحله آموزش دهند و بعد از بلوغ هم مسوولیت آموزش بهداشت فرزندشان را به عهده بگیرند....
بهتر است پدرها، پسران خود را و مادرها، دختران خود را در مورد این مسایل آگاه کنند. اما اگر بلد نیستید یا حوصله ندارید یا عصبانی هستید، می‌توانید این کار را انجام ندهید. در فرهنگ ما بچه‌ها با خاله، عمو یا دایی‌شان راحت هستند. می‌توانید از آنها کمک بگیرید یا اینکه از پزشکان و مشاوران کمک بخواهید.
لازم است با عادات و روش هایی که نوجوانان معمولا در زمان بلوغ در پیش می گیرند آشنا باشید تا مواجهه با آنها شما را غافلگیر و یا دلخور و ناراحت نکند
به نام خدا
در طول زندگی موارد زیادی پیش می آید که انسانهایی با ما روبرو می شوند که ما می توانیم در راه حل مشکل ایشان قدمهایی برداریم و گره از کارشان بگشاییم. برخی افراد همچون کارمندان ادارات هر روزه با مردمانی مواجه می شوند که راه افتادن کارشان به دست ایشان است.
باید به خود بنگریم که در چنین مواردی حس درونی ما و برخوردمان چگونه است؟ آیا آن را فرصتی برای جلب رحمت الهی می شماریم؟ آیا مردم را می دوانیم؟ آیا تا حد ممکن در انجام کارش تلاش می کنیم؟ آیا تلاش ما این است که از سر خود وا کنیم؟ آیا حواسمان به حق الناس و تلف کردن عمر مردم هست؟
علمیات آنان شرق و غرب را فرا گرفته و عملیات آنها هم قابل انکار نیست، و کرامات عجیب و غریب هم از آنها نقل شده که قابل انکار نیست.
تکامل انسان در قرب الهی است. هر چه انسان در مراتب قرب بالاتر رود، به همان نسبت روحش متکامل‌تر می‌گردد، تا جایی که به مقام فنا می‌رسد، یعنی توجهش از هر چه غیر خدا است منقطع می‌گردد. قرب الهی با عبودیت و بندگی خدا حاصل می‌شود. امام صادق(علیه‌السلام) از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آ له) نقل کرده است:"اعمالی که بر بنده واجب کرده‌ام، محبوب‌ترین کارها نزد من است که بنده با انجام آنها می‌تواند در بالاترین سطح به من نزدیک شود.
مقاله زیر از وبلاگwww.ravanshena30.mihanblog.com می باشد.
والدین ، هیچ گاه اطمینان ندارند که آیا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن کار درستی است یا نه؟ آنها به طور دقیق نمی دانند که آیا کودک ، واقعا احساس ضعف و بیماری کرده یا مثل بسیاری از کودکان که گاهی دلشان نمی خواهد به مدرسه بروند بهانه گیری می کند. در خانه هایی که مدرسه رفتن کودکشان به صورت مشکل در آمده صبحهای زود، مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست. بعضی از کودکان صبح که از خواب بیدار می شوند، می گویند که به مدرسه نمی رویم و تعداد دیگرشان تمارض به دل درد و سردرد می کنند، یا با آه و ناله اعلام می کنند که حالشان خوب نیست. مهم نیست فرزندتان چگونه حالت اضطراب و نارضایتی خود را نشان می دهد، بلکه آنچه اهمیت دارد این است که شما با دلداری دادن ، اعتماد به نفس او را تقویت کنید؛ اما گاهی اوقات باید علایم فیزیکی را که باعث نشانه های بیماری فرزندتان می شود نادیده بگیرید و بهترین راه اصرار به اصل موضوع است که او باید به مدرسه برود. به نظر یکی از کارشناسان در این مواقع بهتر است بگویید: «عزیزم تو یک درجه هم تب نداری و چشمانت سرحال و شاداب است. مامان و بابا امروز کارهای مهمی دارند که باید انجام دهند. پس بهتر است به مدرسه بروی تا ما هم به کارهایمان برسیم.» با وجود این ، اگر به فرزندتان به دلیل این که واقعا بیمار است ، اجازه مدرسه رفتن را ندادید، او را مطمئن سازید که روز خوبی در خانه نخواهد داشت. او را در رختخوابش بخوابانید و در ساعات بعدی روز هم ، حتی اگر گفت حالش بهتر است ، اجازه بازی ندهید
