---

بهترین زمان پایه‌ریزی این ارزش‌ها، دوران کودکی است. تعداد این ارزش‌ها بسیار زیاد است و زمان کمی هم برای یاددادنشان وجود دارد. اما کدام‌یک را به فرزندانمان آموزش دهیم و چگونه و با چه روشی؟ با این حال، والدین نباید نگران باشند؛ زیرا.........

---

 

هر پدر و مادری از اهمیت ارزش‌ها آگاه است و هنگامی که بحث آموزش ارزش‌ها به کودکان مطرح می‌شود، دوست دارد حداکثر تلاش خود را بکند. ارزش‌ها، همان چیزهایی هستند که با آنها زندگی می‌کنیم و شادی و موفقیت ما را تضمین می‌کنند. در واقع، بهترین زمان پایه‌ریزی این ارزش‌ها، دوران کودکی است. تعداد این ارزش‌ها بسیار زیاد است و زمان کمی هم برای یاددادنشان وجود دارد. اما کدام‌ یک را به فرزندانمان آموزش دهیم و چگونه و با چه روشی؟ با این حال، والدین نباید نگران باشند؛ زیرا ارزش‌ها با یکدیگر ارتباط دارند؛ برای مثال، هنگامی که به کودکتان بخشندگی را یاد می‌دهید، او همدردی را هم یاد می‌گیرد. هنگامی که او ارزش خوشبینی را درک می‌کند، حس استقامت و پشتکار را نیز درمی‌یابد. در ادامه به چند ارزش مهم  و روش آموزش انها اشاره می‌کنیم که یاددادنشان به کودکان سبب می‌شود تا آنها با ارزش‌های دیگر نیز آشنا شوند.

صداقت، مهم‌ترین و ضروری‌ترین ارزشی است که باید به کودک آموزش داده شود. جالب اینجاست که این همان ارزشی است که کودکان بیشتر در معرض از دست دادنش قرار دارند. کودکان در هنگام تولد، هیچ درکی از معنای فریب ندارند. با این وجود، همگام با رشد، همراهی پاداش با انجام دادن کارهای خوب که معمولا برای القای ارزش‌ها به کودکان مورد استفاده قرار‌می‌گیرد، به‌خودی‌خود موجب کاشتن بذر دروغگویی در دل کودکان می‌شود. برای تأیید این مطلب، می‌توان به برخی از برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی اشاره کرد که به‌طور قطع در آنها هیچ آموزشی از علم اخلاق وجود ندارد و گویا با اخلاق بیگانه‌اند. هنگامی که کودک شما صادق است، نه تنها اشتباه خود را قبول می‌کند، بلکه به نصیحت شما برای آنکه دوباره مرتکب همان اشتباه نشود، گوش خواهد داد.

 

 

 

ادامه مطلب...

23 سال پیش شیمیدانى مصرى به نام دکتر رشاد خلیفه که در امریکا اقامت داشت ,پس از سه سال کار مداوم و استفاده از کامپیوتر! ادعا نمود که نظم حیرت انگیزى رادر قرآن کشف نموده است .

 

ادامه مطلب...

گوهر سی و یکم:

قالَ أمیرالمؤمنین علیه‏السلام لاِءَصْحابِهِ: «إِنَّ الدُّنیا، خَدّاعَةٌ، صَرّاعَةٌ، مَکّارَةٌ، غَزّارَةٌ، سَحّارَةٌ، تَأْکُلُکُمْ بِأَضْراسِ الْحَنایا».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: «همانا دنیا بسیار فریبکار، حیله‏گر، گول‏زن و جادوگر است و دنیا با دندانهاى مرگ شما را خواهد خورد».

 ظاهرش زیبا، و باطن حیله‏گر              در خودش آرد بیندازد به سر

 هیچ بویى از وفا و رحم نیست              هیچ رنگى از حیا و شرم نیست

 تیغ تیز آورده و لبخندِ مکر             مى‏زند گردن به تیغ و بند مکر

 آبْ شورست و کسى سیراب نیست              قصه‏اش جز قصه یک خواب نیست

 دل به بند روى زیبایش مبند              بر مزاح تلخ ایامش مخند

 ظاهرش با مهر و در دل صد جفا              این جفاپیشه، کجا آرد وفا؟

 خرمن عمرت بسوزاند دمى             بى‏پناه و خسته‏جان، بى‏همدمى

 مى‏گذر از این گذرگاه فریب              قصه حوّا و شیطان است و سیب

 

ادامه مطلب...

گوهر یازدهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «إِنَّکُمْ لَنْ تَسعَوا النّاسَ بِأمْوالِکُمْ، فسعوهم بِعَلاقَةِ الْوَجهِ و حُسنِ اللقاء».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: شما هرگز نمى‏توانید مردم را بوسیله ثروت و مالى که در دست دارید، به خود متوجه سازید، پس آنان را بوسیله اخلاق و روش صحیح به خود نزدیک کنید.

 

 مردمان همخانه در یک خانه‏اند            جملگى ساکن به یک کاشانه‏اند

 گر رضاى دوست خواهى خواست کرد           با محبت گرم کن دل‏هاى سرد

 مردمان تشنه همه بر جام مهر            مهربانى عرضه کن زیر سپهر

 عاقبت بر مال، فصل دى رسد           گنج «خلق خوش» به پایان کى رسد؟

 این یکى با بذل و بخشش بیش‏تر           آن یکى را جان ز فکرش ریش‏تر

 پس ز گنج خوى خوش انفاق کن           این‏چنین با مردمان میثاق کن

 مردمان را جملگى با بذل مال           کى توان خشنود سازى در کمال

 مردمان با خوى خوش راضى شوند           با رضایت پیش آن قاضى شوند

 

گوهر دوازدهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «مَن عَتَبَ عَلى الزّمانِ طالَتْ مَعْتَبَتَهُ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: کسى که به زمان خود خشمگین شود، ناراحتى او زیاد به طول خواهد انجامید.

 خشم راه چاره هر درد نیست           خشمناکى شیوه هر مرد نیست

 مرد باید با تلاطم‏هاى دهر           فکر خوش آرد به طوفان‏ها، نه قهر

 کشتى این زندگى بر آب‏هاست           آب‏ها همسایه غرقاب‏هاست

 ناخدایى، مرد، باید ساز کرد           عقل را با صبر خود، دمساز کرد

 خشم بر این روزگار پرفریب           جز دوام غصّه کى سازد نصیب؟

 تا قیامت گر به خشم آوا کنى           کى گره از این گره‏ها وا کنى؟

 پس لجام خشم خود در دست گیر           تا نگردد روبَه سختى چو شیر

 هیچ کس جز با تعقل مرد نیست           شادمانى جز به صبر درد نیست

 

گوهر سیزدهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «مُجالِسَةُ الاْءَشرارِ تُورِثُ سوءُ الظَّنِّ بِالاْءَخیارِ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام که ایشان فرمودند: همنشینى با بدان، موجب بدبینى نسبت به نیکان است.

 ماه را، چون ابر، زندانى کند           تیرگى با شب گرانجانى کند

 تو چو ماه و ابر، یار بدسرشت           ماه را این ابر، گر دربر گرفت

 مى‏کند خاموش شمع بینشش           مى‏رود در خواب خطّ رویشش

 خوب‏ها را زشت مى‏بیند همه           از بدى هرگز ندارد واهمه

 خارها در چشم او گُل مى‏رسند            کج‏رویها خوش به‏ منزل مى‏رسند

 تیرگى در چشم او عادى شده           اندُه، خوبان بر او شادى شده

 تو گُلى با خار همپایه نه‏اى           با شب اى خورشید، هم‏خانه نه‏اى

 چون که با نیکان نشینى از سرشت           باز گردد بر تو درهاى بهشت

 

گوهر چهاردهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «بِئْسَ الزّادُ إِلَى المَعادِ، أَلْعُدوانُ عَلَى الْعِبادِ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: دشمنى کردن با بندگان خدا، بدتری توشه‏اى براى روز قیامت است.

 بندگان هریک عزیزان خدا            دوست دارد هریکى را او جدا

 هریکى رنگى و بویى پیش او           هم فقیر و هم غنى درویش او

 عزّتى دارند بى‏حدّ و حصار            پیش آن یکتا خدا و کردگار

 دشمنى با این عزیزان جاهلى‏ست            بهره دریاى آن بى‏ساحلى‏ست

 آب در هاون نباید کوفت مرد           عاقلى، این دشمنى هرگز نکرد

 دشمنى جز آتشى در سینه نیست           جاى نیکى‏هاست، جاى کینه نیست

 آتشى در خرمن خود مى‏زند           تار مرگى بر تن خود مى‏تَنَد

 توشه‏اى گر خواهى آوردن به بر           دشمنى هرگز به آن وادى مَبَر

 

گوهر پانزدهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «قیمَةُ کُلُّ امْرِءٍ ما یَحْسُنَهُ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: ارزش هر انسانى بسته به اعمالى است که موجب نیک‏نامى او گردد.

 ارزش دریا به حجم و عمق نیست           ارزش انسان به عقل و حُمق نیست

 ارزش دریا به مروارید اوست           آن که دُرّش بیش‏تر، قدرش نکوست

 ارزش بستان به گل‏هاى زیاد           بوستانى بى گل رنگین مباد

 در مثل دریاست جان آدمى            ارزش انسان به وقت است و دمى

 کار نیکش بیش‏تر باشد ز بد            نیک‏نامى ماند از او تا ابد

 نام نیک است آنچه ماند یادگار            ورنه جز این هیچ ناید در شمار

 ارزش هرکس به اعمالى‏ست کان           نیک‏نامش مى‏کند در این جهان

 هرچه افزون‏تر شوى اى نیک‏نام            پله‏اى بالاتر آیى سوى بام

 

گوهر شانزدهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «أَلْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسانِهِ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: مردم در زیر زبان خود مستور و مخفى هستند.» (مقصود این است که تا انسان سخن نگوید، قدر و اندازه‏اش معلوم نمى‏گردد).

 هرکسى رازى‏ست اندر پرده‏اى           تا چه در این پرده‏ها پرورده‏اى

 راز چون بودن، توان‏ها، عیب‏ها           با خدا بودن، نهان‏ها، غیب‏ها

 این همه راز مگو روشن شود           گر بیانت گل کند گلشن شود

 این زبان‏سازى‏ست پرده‏دار راز            چون به گفت آید بگوید راز ساز

 تا خموشى، هیچ کس آگاه نیست            در پسِ این جان ناآگاه کیست

 رازها گر فاش گردد راه نیست           «لب گشوده» دلو جز در چاه نیست

 هم زبان را در عنان خویش دار           هم وجودت را به پاکى بیش دار

 تا اگر راز ضمیرت شد عیان           شرمسار خود نگردى در جهان

 

گوهر هفدهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «ما هَلَکَ اِمْرؤٌ عَرَفَ قَدْرَهُ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: مردمانى که اندازه و ارزش خود را بدانند، هیچ‏گاه از بین نخواهند رفت.

 قدردان تو کسى جز خویش نیست            جامه شاهى سزاوار تن درویش نیست

 هرکسى هرجاست شأن اوست آن           قدر خود مى‏دان که بس نیکوست آن

 نه فراتر، نه فروتر، جاى خویش             گر بقا خواهى از این عمر پریش

 رودخانه چون فروتر شد نشست             آبشارى شد، درون خود شکست

 در شب معراج چون روح‏الامین              همقدم شد با رسول آخرین

 چون به اوج عرش آمد بازگشت             چون نیارستى از آن منزل گذشت

 گفت اگر آیم، بسوزد بال من              برتر از قدر من است آمال من

 پس فراتر از مقام خود نشد             ماند و احمد، ره به جاى خویش بُرد

 

گوهر هجدهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «أَلتَّدْبیرُ قَبلَ الْعَمَلِ یُؤْمِنُکَ مِنَ النَّدَمِ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: پیش از این که کارى را شروع کنى، در اطراف آن نیک تأمّل کن، تا شما را از پشیمانى نگهدارى کند.

 تا که ننشیند درون گِل عمل             بعد از اندیشه کند عاقل عمل

 گر گریزان از پشیمانیستى             طالب فرداى نورانیستى

 فکر را همسایه هر کار کن             چشم دوراندیش را بیدار کن

 درنگر پیرامُن هر کار نیک             پس عمل آور پس از پندار نیک

 پس شروع کن کار با فکر درست             با توکّل بر خدا، ذکر درست

 بعد از آن هرچه سرانجامش شود             خوب یا بد، هرچه فرجامش شود

 مى‏شوى از هر پشیمانى رها              چون که شرط عقل آوردى به‏جا

 بعد از آن یابى چه زیبا رامشى             در پس این کار خود، آرامشى

 

گوهر نوزدهم:

امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «مَنْ وَثَقَ بِالزَّمانِ صَرَعَ».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: هرکس به زمان خود اعتماد بورزد، به پشت به زمین خواهد افتاد.

 زندگى میدان جنگ است و جَدَل             نوش آن نیش است و ترک آن، عسل

 بس حریفى ناجوانمردست او              درپى افکندن مرد است او

 تا که غافل گردى از او یک نفس             حاصل عمرى بسازد او، عَبَس

 پس مشو غافل، حریف دهر را              تن به آرامش مده این نهر را

 اعتمادى بر شب خوابش مکن              آتشى تو، تکیه بر آبش مکن

 همچو مارى خوش خط و خال است او             یا که نیکو میوه‏اى کال است او

 گر نخواهى بر زمین خاکت کند              دور، از رضوان و افلاکت کند

 خواب را از دیده غفلت بران              تکیه بر این دهر را جایز مدان

 

گوهر بیستم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «خاطَرَ بِنَفْسِهِ مَنْ اسْتَغْنى».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: «کسى که خویشتن را بى‏نیاز دانست، خود را به مخاطره و هلاکت خواهند افکند».

 از نیاز است گردش لیل و النهار              کى بگردد مهر و مه در این مدار؟

 بى‏نیاز این جهان تنها خداست              خود، نیاز دیگران، رمز بقاست

 بى‏نیازى در خور هر فرد نیست              زیور ما جز نیاز و درد نیست

 ما به هم محتاج و محتاج خدا              دستگیر هم به منهاج خدا

 احتیاج خلق بر هم زشت نیست             بى‏نیاز از دیگران در دهر کیست؟

 تو نیاز خویش از او مى‏طلب              با دو دست خلق آید، لطف رب

 هرکه خود را بى‏نیاز محض دید             طعم تلخ بى‏مرادى‏ها چشید

 در خطر افتاد از کبر و غرور              تا که خود را دید در عین عبور

 

ادامه مطلب...

چهل گوهر

مجموعه چهل حدیث از روایات نقل شده توسط حضرت عبدالعظیم حسنی رحمة الله

به نام خدا و با سلام

این چهل گوهر جزو احادیثی است که حضرت عبد العظیم حسنی که درود خدا بر او باد از امامان نقل کرده است. امیدوارم بخوانید و انشا الله استفاده کنید.(1)

 

 

عَنْ... محمدِ بن علىِ علیه‏السلام أَنَّهُ قالَ لِمُحَمَّدِ بْنِ مُسلمٍ: «یا مُحمّد بن مسلمٍ! لا تَغَرَّنَّکَ النّاسُ مِنْ نَفْسِکَ، فانَّ الأمرَ یَصِلُ إِلَیْکَ دُونَهُمْ».

 

 

امام محمد باقر علیه‏السلام: اى محمد بن مسلم! مردم تو را گول نزنند زیرا که مسئولیت کارهایت متوجه خودت است.

 کى خورد عاقل فریب خلق را           تا بپوشانند بر وى دلق را

 خلق تعریف از چنان و چون کنند           جامه عقل تو را بیرون کنند

 خلق بالا مى‏برندت همچو ماه            بعد از آن چون یوسفت در قعر چاه

 جایگاه خویش را معلوم کن            فتنه‏هاى خلق را معدوم کن

 هرکسى آن مى‏برد، کان کشته است           کار تو بر غیر تو ننوشته است

 هرکسى بارش به دوش خویش ماند           نامه اعمال خود را خویش خواند

 پس حذر کن از فریب مردمان           قدر خود را قدر فعل خود بدان

 ابر کردار تو گر بارانى است           جز به مُلک تو نمى‏آید به دست

 

عَنْ... محمدِ بن علىِ علیه‏السلام أَنَّهُ قالَ لِمُحَمَّدِ بْنِ مُسلمٍ: «یا مُحمّد بن مسلمٍ! و لا تَقْطَعْ النهارَ عَنْکَ کَذا وَ کَذا».

 

امام باقر علیه‏السلام: اى محمد بن مسلم! ایام عمرت را به کارهاى بیهوده نگذران و روزهاى زندگى خود را به چون چرا به هدر نده.

 باد گویى، زندگانى را، نهر است           یک دم از آن جشن و دیگر دم قهر است

 مى‏رود این باد ز گلزار عمر           مى‏زند او، سکه به بازار عمر

 نیک غنیمت شمر این وقت را           تکیه بزن، شاه تویى، تخت را

 وقت رسیدن به بدن نیست آن           لنگر کشتى مفکن اى جوان

 خواب مرو، موقع بیدارى است           آب زمان در دل جان جارى است

 هیچ به جز کار خدا نیک نیست           عمر، یک و عشق، یک و او یکى است

 مهلت امروز براى خداست           عمر به بیگانه سپردن خطاست

 «ما خَلَقْنَا الاِْنسُ و جِنَّ» و این جهان           «یَعْبُدُونَ» خالق مُلک و مکان

 

عَنْ... محمدِ بن علىِ علیه‏السلام أَنَّهُ قالَ لِمُحَمَّدِ بْنِ مُسلمٍ: «یا مُحمّد بن مسلمٍ! و لا تَقْطَعْ النهارَ عَنْکَ کَذا وَ کَذا فانّ معک من یحصى علیک».

 

امام باقر علیه‏السلام: اى محمد بن مسلم! ایام عمرت را به کارهاى بیهوده نگذران، زیرا با تو افرادى هستند که کارهاى روزانه تو را احصاء مى‏کنند.

 عمر رفت و من، به بند چون و چند           صیدها صیاد گشت و من، به بند

 نبدىّ چون و چرا آزاد نیست           بیمناکى، شیوه فرهاد نیست

 روز عمرست این، نه روز بى‏شمار           لحظه لحظه با عبادت در شمار

 آبِ بى‏جریان شود مرداب مرگ           کو حیات و زندگى در آب مرگ

 مرد باید، همچو رودى در خروش           زندگى بخشد به جان صد خموش

 همتى سازد شود پروانه‏اى           گرد شمع ذکر حق، دیوانه‏اى

 محتسب‏ها بر دو دوشت، جایگیر           در نوشتِ کارها، از خواب، سیر

 تو معلم، محتسب‏ها، درس‏گیر           هرچه گویى، در نوشتن، بس دلیر

 

عَنْ... محمدِ بن على علیه‏السلام أَنَّهُ قالَ لِمُحَمَّدِ بْنِ مُسلمٍ: «یا مُحمّد بن مسلمٍ! و لا تستصغرنّ حسنةً تَعْملُ بِها فِإِنّکَ تَراها حَیْثُ تَسُّرُکَ».

 

امام محمد باقر علیه‏السلام: اى محمّد بن مسلم! اگر عمل نیکى را انجام دادى اگرچه کوچک باشد، حقیر مشمار.

 کار نیکو را سبک دیدن، خطاست           چون ثواب کارها، اندر قفاست

 خیر را در اندک و بیشى مبین           تو در آن تنها رضاى حق ببین

 خیر را او نیک مى‏داند سزا           پس رها کن، بر رضایش ده رضا

 بنده را کارى به چون و چند نیست           جز رضاى دوست او، خرسند نیست

 کوچکش مشمار تا بینى که آن           مى‏کند خشنود جان و آن جهان

 چون نکویى مى‏کنى بر آب ده           چشم سنجش را به کارت، خواب ده

 ابر شو، باران بباران از کرم           خاک شو در زیر پاى هر قدم

 تا که سیراب از تو گردد تشنه‏کام            تا نبارى، کى شوى شیرین به کام؟

 

گوهر پنجم:

عَنْ محمدِ بن علىِ علیه‏السلام أَنَّهُ قالَ لِمُحَمَّدِ بْنِ مُسلمٍ: «یا مُحمّد بن مسلمٍ! و لا تستصغرنّ سیئةً تَعْملُ بها، فِإِنّکَ تَراها حَیْثُ تَسُؤکَ».

امام باقر علیه‏السلام: اگر کار زشتى از تو صادر شد او را نیز کوچک ندان، زیرا که به شما خواهد رسید در وقتى که تو را بدحال خواهد ساخت.

 شعله‏اى کوچک بسوزد کشت را           کوچکش مشمار، کار زشت را

 اخگرى کافى‏ست اندر نیستان           تا بسوزد، جمله جلمه، بى‏امان

 کار بد کوه است گر کاهى بُود           ناله، جانسوز است گر آهى بود

 این جهان کوه است و کار ما صدا           چند چند آید صداها سوى ما

 کار شیطان است، زیبا مى‏کند           زشت‏ها را چون که اغوا مى‏کند

 عالم عقبى است چون آئینه‏اى           انعکاس مهرها یا کینه‏اى

 گر کمش دیدى تو کار زشت را           مى‏رسد جایى که خواهى کشت را

 تا درو سازى، در آن آتش زند           باد اندوهى به جانت بردمد

 

گوهر ششم:

عَنْ... محمدِ بن علىِ علیه‏السلام أَنَّهُ قالَ لِمُحَمَّدِ بْنِ مُسلمٍ: «یا مُحمّد بن مسلمٍ! و أحسن فانّى لم أر شیئا قطّ طلبا و لاأسرع درکا من حسنةٍ محدثةٍ لذنبٍ قدیم».(علل الشرایع، باب النوادر العلل، حدیث 49)

امام باقر علیه‏السلام: نیکى نما به درستى که من چیزى را ندیدم که انسانى را زودتر به مقصد رساند از عمل خوب جدیدى که در مقابل گناه کهنه‏اى انجام دهد.

 کاروانى مى‏رود تا کوى دوست           ما از او دوریم و او در روبروست

 مرکبى رهوار باید، تیزرو           هر نفس گامى نهد در سوى او

 مرکب رهوار مؤمن نیکى است           پر کشیدن از دل تاریکى است

 نو به نو خیزى به جاى «کهنه‏شر»           مى‏رساند هم به مقصد در سفر

 پس گناهان را به نیکى‏ها بشوى           دولت خود را ز نیکى‏ها بجوى

 در میان کاروان زندگى           خویش بود آن را که با بالندگى

 دور سازد زشت‏ها با خیرها           دوست بگزیند به جاى غیرها

 پس به جاى پاى، بالَش مى‏دهند           با جمالى خوش، کمالش مى‏دهند

 

گوهر هفتم:

قالَ الرِّضا علیه‏السلام : «أَلْمُؤْمِنُ الذَّی إِذا أَحْسَنَ اِسْتَبْشَرَ وَ إِذا أَساءَ إِسْتَغْفَرَ».

امام رضا علیه‏السلام: مؤمن کسى است که هرگاه نیکى کند، از عمل خود خوشوقت گردد، و هرگاه از او عمل بدى سرزند، استغفار کند.

 دست او ابرست و بارانش ثواب           نى چون دستِ بخل در قحطى آب

 بارش نیکى او بر دیگران           مى‏کند خرسند جانش را جوان

 چشمه‏اى دارد ز فیضِ لطفِ یار           هم بنوشد هم بنوشاند، هزار

 مى‏شود از کارهاى خیر مست           دل بر این بازار بى‏فردا نبست

 لیک چون آلوده گردد دامنش           یا شرار غم فتد در خرمنش

 دیده را جولانگه باران کند           ناله‏ها همچون عزاداران کند

 تا خدایش درب رحمت وا کند           جاى در آن منزل والا کند

 پس چنین باشد صفات مؤمنان            دست نیکى دست توبه در میان

 

گوهر هشتم:

قالَ الرِّضا علیه‏السلام : «ألمسلم الّذى یسلّم المسملون من لسانه و یده».

امام رضا علیه‏السلام: مسلمان کسى است که مسلمین از دست و زبان او در آسایش به سر برند.

 در امان دار از زبان و دست خویش           هان مکن جان‏هاى مردم را پریش

 این زبان و دست بهر جنگ نیست           بهر «مردم‏سوزى» و نیرنگ نیست

 دست را باید به کار نیک زد            راه دور وصل را نزدیک کرد

 این زبان، مدح و ثناگوى خداست           عافیت از بدزبانى برنخاست

 بایدت با این زبان نغزگوى           شاد سازى مردمان در گفتگوى

 دست را باید که در کار آورى           مهربانى‏ها به بازار آورى

 تا گره بگشایى از کار کسان           یا که سنگ غم برآرى از میان

 پس مسلمانى بر این اصل است راست           آهى از دست و زبانت برنخاست

 

گوهر نهم:

قالَ الرِّضا علیه‏السلام : «لیس منّا من لم یأمن جاره بوائقه».

امام رضا علیه‏السلام: از ما نیست آن کسى که همسایگان از شرور و فساد آن در امان نباشند.

 هردو در یک سایه چون همسایه‏ایم           ساکنان یک زمین و خانه‏ایم

 زیر یک سایه به یک دیوار مرز            ساکن یک جا به سایه‏زار مرز

 چون نخواهى اهل خود آزار داد           پس نشاید آن سوى دیوار داد

 ساکن کندوى آن بهتر که خویش           بر عسل دادن گمارد نه به نیش

 چون عسل در خانه مى‏آرى به دست           سهم همسایه نباشد، نیشِ دست

 در امان دار از بدى همسایه را            باعث رنجش مشو سرمایه را

 از برادر بر غم تو زودتر           نفع این سرمایه مى‏آید به بَر

 نیست از پاکان چو آزار آورد           زهر خود بر دیگران بار آورد

 

گوهر دهم:

قالَ امیرالمؤمنین علیه‏السلام : «لایَزالُ النّاسُ بخیرٍ ما تَفاوَتوا فإذا إِسْتَوُوا أَهْلَکُوا».

امیرالمؤمنین علیه‏السلام: مردم همواره در خیر هستند تا آن وقت که با یکدیگر تفاوت داشته باشند، هرگاه با هم مساوى شدند، از بین خواهند رفت.

 فرق با هم هر زمانى زشت نیست   زشتى و زیبایى از یک کشت نیست

 گر همه خلق جهان یکسان شوند   روبهان هم‏پایه شیران شوند

 رمز خیر زندگى در فرق‏هاست   فرق‏ها سرمایه‏اى زان خداست

 پنج انگشت هم اگر یکسان شود   کار با این دست کى آسان شود؟

 گر همه عطار یا افسر شوند   غنچه‏هاى ذوق‏ها پرپر شوند

 این یکى قفل و دگر نقش کلید   هریکى در جاى خود کارى مفید

 تا نباشد فرق، زیبایى کجاست؟   زشت و زیبا در کنار هم سزاست

 پس چنان شو تا که فرقت با کسان   در نکویى باشد و حُسن بیان

 

گوهر چهارم:

 

گوهر سوم:

 

گوهر دوم:

 

گوهر اول:

ادامه مطلب...

 

«خواب راحت»

 

هر پدر و مادری آرزو دارد کودکانش خوابی همراه با آرامش و شادی داشته باشند تا روزی با نشاط آغاز نمایند اگر خوب دقت کنیم خواب واقعاً بخشی از زندگی ماست. بله خواب واقعاً بخش بسیار مهمی از زندگی من و شماست. شاید در عمرمان یک سوم تا یک چهارم آن به خواب بگذرد.

اما به هنگام خواب، این روح و جان را باید به جانان سپرد تا در خواب از آن خدای بزرگ هم بیاموزد و هم با یاد او بیاساید. خواب آرام در تنهایی یافت نمی شود پس حقیقتاً خواب راحت با یاد خدا ضامن خوشبختی روزانه ی ماست بنابراین قبل از خواب می خوانیم:

توصیه قرآن به مادران باردار

دوران بارداری با همه فراز و فرودی که دارد، شیرین ترین و خاطره انگیزترین دوران زندگی مادر و در عین حال سرنوشت سازترین دوران حیات جنین به شمار می رود.

 

رژیم غذایى مناسب برای بانوان در طول حاملگى و دوران پس از آن (زایمان و شیردهی) باتوجه به تغییرات جسمانى فراوانی که در سیستم‌هاى بدنى آنان شکل می گیرد، در سلامتی و تکامل جنین و حتی نسلهای پس از آن، نقشی بسزا ایفا می کند.

افزون بر تاکید فراوان دانش پزشکی بر اهمیت تغذیه صحیح مادران در این دوران حساس، دین و شریعت نیز نسبت به این مساله ساکت نبوده بلکه مراقبت ها و دستورالعملهای خاصی را تجویز نموده است.

ادامه مطلب...